తొలిసారి….

మొన్న మా ఊరికి పగటిపూట బస్ లొ బయలుదేరా..పగటి పూట ప్రయాణం అవటం వల్ల , నిద్ర రాక నా ఆలోచనలు అలా అలా మారుపేర్ల మీదకు మళ్లాయి….
      ఈ మారుపేర్లు వ్యక్తుల ప్రవర్తన …వారి వారి నడవడిక ను మొదలగు వాటిని బట్టి ఈ మారు పేర్లు వస్తాయి.. కొందరు ఈ మారు పేర్లు పెట్టడం లొ సిద్దహస్తులు …. ఈ మారు పేర్లు ఆయ వ్యక్తులను బాధ పెట్టకుండా వున్నంతవరకు బాగావుంటాయి..
*****************************************************************************
నాకు ఐదు సంవత్సరాల వయస్సులొ అనుకుంటా ..నన్ను” ముక్కు పోగు రెడ్డి” అని పిలిచెవారు ..అప్పట్లొ నా ముక్కుకు పోగు వుండెది.

తరువాత చాలారొజులవరకు ఈ మారుపేర్ల గొడవ వుండెది కాదు ..

*************************************************************************************************
డిగ్రి చదివే రొజుల్లొ నన్ను ” గుండుగా” అని పిలిచెవారు … ఆరు నెలలకు ఒకసారి తిరుపతి వెళ్లి గుండు చెయించుకొనెవాన్ని …
అప్పట్లొ నాకు ఇంకొక పేరు వుండెది ….”పాల్ ఆడమ్‌స్” ( సౌత్ ఆప్రికన్ బౌలర్) …మరి నల్లగా పొట్టిగా వుంటె నన్ను అలా పిచెవారు కాదు …నేను బంతి విసిరే తీరు (బౌలింగ్ యక్షన్)  పాల్ ఆడమ్‌స్ బౌలింగ్ యక్షన్ లా వుంటుంది   ఇప్పటికి కొందరు నన్ను అలనే పిలుస్తారు.  

       అప్పట్లొ నాకు నేను “రెశశిరా” ( రాజుల శివ శంకర రెడ్డి లొ ప్రతి పదం లో మొదటి అక్షరాలను తీసుకొని తిరగేసి అలా పెట్టుకున్నాను) అని ఒక కలం పేరు ను  ప్రకటించుకున్నాను ….ఎందుకంటె అప్పట్లొ తవికలు గట్రా  వ్రాస్తూవుండెవాడిని ..నాన్ను నేను గొప్పగా ఊహించుకొని అలా పెట్టుకున్నాను  … నా తవికలలాగె ఆ కలం పేరు కూడా పెద్దగా ప్రాచుర్యానికి నొచుకొలేదు ( మీరు నా తవికలు చదివాలనుకుంటె నా బ్లాగ్ లొ నే వున్నాయి ).

        ఇంకా, వంశీ గాన్ని “కఱ్ఱొడు” అని పిలిచెవాళ్లం . భరత్ గాన్ని “మఱ్ఱి చెట్టు” అని పిలిచెవాళ్లం ఎందుకంటె వాడు బాగా దిట్టంగా వుండి క్రికెట్ లొ ఫీల్డింగ్ చెసె టప్పుడు మఱ్ఱి చెట్టు లా కాలు అడ్డం పెడితె బంతి ఎటూ వెళ్లేది కాదు ..  , ఇంకా రాజగొపాల్ గాన్ని “గణపతి” అని పిలిచెవాళ్లం వాని చెవులు పెద్దగా వుండేవి …
       అప్పట్లో ఈ మారుపేర్ల బాధలు బాగా పడింది రాజెష్ గాడు … వాడిని “సిటికేబుల్” అని పిలిచె వాళ్లం .. ఈ పేరు ఎందుకు వచ్చిందంటె , అప్పట్లొ సిటికేబుల్ అనె లొకల్ చానెల్ అడ్వర్టైజమెంట్ లో చిన్ని కృష్ణుడు మన్ను తింటూ వుంటె యశోదమ్మ వెళ్లి కృష్ణుడి నోరు చుపించమంటుంది. కృష్ణుడు  నోరు తెరచి భుగొళాన్ని చుపిస్తాడు … ఆ భుగొళం నుంచి సిటికేబుల్ అని వస్తుంది మా రాజేష్ గాడి నోరు అంత పెద్దది అందుకే వాడి పేరు సిటికేబుల్ అని ….పిలిచేవాళ్లం..
*****************************************************************************
         యం.సి.ఎ చదివే రొజుల్లో తులసి గాడు ఈ పేర్లు పెట్టడం లో సిద్దహస్తుడు.శేషు కు “బుష్”  అని పేరు పెట్టాడు . తరువాత రమేష్ కు, శేషు కు ఎదో గొడవ జరిగింది ….అంతే రమేష్ కు “లాడెన్” అని పేరు పెట్టాడు …. మా క్లాసు లో ఇద్దరు భారి కాయులు వుండేవారు వాళ్లిద్దరు మంచి స్నేహితులు వాళ్లకు “పర్వతాలు , పానకాలు” అని పేరు పెట్టడం జరిగింది ..తరువాత తులసి గాడిని ,ప్రతాప్ ను, రూపేష్ ను, సత్యం ను మరియు నన్ను నన్ను కలిపి “తొట్టి గ్యాంగ్” అని “తొట్టి లీడర్” గ తులసి గాడిని పిలిచెవారు 
       ఈ మారుపేర్లకు అమ్మాయిలు అతీతులు కారు ….ఒక అమ్మయికి “ఒసేయ్ రాములమ్మ” అని ఎప్పుడు కలసి తిరిగే ఇద్దరు అమ్మయిలకు “సమ్మక్క,సారక్క” అని పేర్లు వుండెవి.
       అప్పట్లొ నన్ను “ఓ.డి.బి.సి” (ఓపెన్ డేటబేస్ కనెక్టివిటి)  అని పిలిచెవారు ….నాదగ్గర ఏ ఇంఫొర్మెసన్ కావాలన్న దొరికేది అని అలా పిలిచేవారు.                
************************************************************************
   ఊద్యొగం లో చేరిన తరువాత కూడా ఏ మారుపేర్ల గొడవ వుండేది … లావుగా వుండే హారిష్ గాడు బాగా క్రికెట్ ఆడేవాడు వాడికి “బూన్” (డెవిడ్ బూన్) అని మనికట్టు బౌలింగ్ వేసె సతిష్ కు “మురళిధరన్”  అని…మాప్రాజెక్ట్ మేనేజర్ ను” మన్మోహన్ సింగ్ “(పి.యం) అని పిలిచె వాళ్లం ……
******************************************************************************
     ఇప్పటికి ఐతె ఇంతె ,ఇంకా గుర్తుకు వచ్చినప్పుడు మళ్ళి వ్రాస్తాను …..
శలవు …

చిన్నప్పటి సంగతి …..

       ఒక పెపర్లొ రాళ్లు  లెదా ఇసుక పొట్లం కట్టి దారి మధ్యలో పెట్టి పిల్లలందరము దగ్గరలొ ఏ చెట్టు చాటునో దాక్కునె వాళ్లం …
       ( తడిమి చూస్తే చిన్న రాళ్లు పప్పులలాగా , ఇసుక రవ్వ లాగా వుండేది )    
       దారిన పోయెవాళ్లు  ఆ పొట్లం తీసుకొని విప్పి చూసె వారు ..వారు అలా పొట్లం విప్పగానె చెట్టు చాటున దాక్కున్నవాళ్లం అందరం బయటకు వచ్చి వాళ్లను చూసి నవ్వె వాళ్లం …

       కొందరైతె పొట్లం తీసుకొని ఎవరూ చూడకుండా దాచిపెట్టూకొని వెగంగా అక్కడినుండి వెల్లి పొయెవారు ….
*********************************************************************
తరువాత నెను ఇంటర్ చదివె రొజుల్లొ కాలెజ్ హస్టల్ లొ వుండె వాన్ని..

       కాలెజి కి హాస్టల్ 5 కిలొ మిటర్ల దూర౦ వు౦డెది …మాకు 2 కాలెజి బస్సులు వు౦డెవి …అ౦దులొ చిన్న బస్సు లొ పాటలు పెట్టెవారు ….కాని మా హాస్టల్ ఇన్ చార్జ్ బస్సు లొ పాటలు పెట్టడానికి ఒప్పుకొనె వాడు కాదు …అ౦దరిని …గూబె (అర్థ౦ తెలీదు) అని తిడుతూ వు౦డె వాడు …నేను ఈ స౦దర్భ్హ౦ లొ ఒక కవిత వ్రాసాను ….

చోట బస్సు లో వినాలి పాట..
అదే మాకు ర౦గుల తోట..
అదే మాకు పస౦దైన బాట..
కాని ఇ౦దుకు ఒకడు అడ్డు పడుతున్నాడట..
వాడి పెరు గూబె అట…
త్వరలొ ఒలుస్తామట ..వాడి తాట…

ఆయన తాట ఒలవడ౦ ఎమో గాని …ఇది ఆయనకు దొరకడ౦ రాసి౦ది నేను అని తెలవడ౦ ..నా తాట ఒలవడ౦ జరిగి పొయాయి ( జస్ట్ మ౦దలి౦చి ప౦పాడు అ౦తె …నమ్మ౦డి…)
   (ఈ విషయాన్ని ఈ బ్లాగ్ కమెంటు లొ వ్రాశాను http://chaitanyakondapally.blogspot.com/2008/07/blog-post_6146.html)
 
అప్పటి నుండి మా హాస్టల్ ఇన్‌చార్జ్ మీద నాలో పగ రగులుకుంది ( ఎంతైన సీమ బిడ్డను కదా….)

     అదికాక రోజు ప్రొద్దున్నె స్టడీ అనిచెప్పి 4:00 గంటలకే నిద్ర లేపెవాడు .. అందరిలొకి నెను చిన్నగా ,సన్నగా ఉండెవాడిని (ఇప్పుడు కాదులెండి ). రోజు నా మంచం దగ్గరకు వచ్చి చెంప చెల్లు మని కొట్టెవాడు … రెండు రోజులు ఓర్పు వహించాను …మూడో రోజు  అతనికి చెప్పాను ..అయినా లాభం లేదు .. అంతె …నాలోని బాలక్రిష్ణ నిద్ర లేచాడు ఇన్‌చార్జ్ కు ముహుర్థం పెట్టాము … దీని పెరు “ఆపరెషన్ దుప్పటి”
      ఆ రోజు ఎప్పటి లాగె బొజనం చేసి వార్డెన్ తన రూములొకి వెళ్లాడు అంతే నేను కరెంటు ప్రధాన మీటను ఆర్పివెయడము …రూములొ అప్పటికె రెడి గా ఉన్న నాలాంటి బాదితులు వార్డెన్ కు దుప్పటి వెయడం ఒక్కసారిగా జరిగిపొయాయి …. ఇంక తరువాత ఎమి జరిగిందొ …ఊహించుకొండి ( నాకు జీవితం లొ అదె మెదటి సారి ఒక మనిషిని కొట్టడం) ….
     
      కాని ఇలాచేసినందుకు అప్పుడెదో విజయం సాదించామని ఆనందపడినా ఇప్పటికి ఆ విషయం గుర్తువస్తే నాకు చాలా బాధ కలుగుతుంది  ..

ఈ వారం ఈనాడులొ వచ్చిన ఈ కథ చదివారా?

http://eenadu.net/htm/weekpanel2.asp
నాకు ఇలాంటి అనుభవం ఒకటి ఎదురైంది…

ఓ రోజు ఆఫిస్ నుండి వస్తున్న నాకు ఒక వ్యక్తి ఆపి తనది ఉత్తర భారత దెశం అని ..తన డబ్బు పొయింది  అని చెప్పాడు ..అతనితొ పాటు ఇద్దరు ఆడవాళ్లు ఒక 3 సంవత్సరాల బిడ్డ ఉన్నాడు ..ఆకలిగా ఉంది సహాయం చెయమన్నాడు …

నాకు చిన్న పిల్లడి ని చూసి జాలెసి … జెబులొ ఉన్న 100 రూపాయలు తిసి ఇచ్చి .. తౄప్తిగా ఇంటికి నడిచాను ….  

సుమారుగా 10 నెలల క్రిందట ఇది జరిగింది ..వాళ్లని ..నెను ఇప్పటికి చుస్తునె ఉన్నాను … ఇప్పటి కి అదె కథ చెబుతు డబ్బు అడుగుతు వున్నారు …

ఇప్పుడు చెప్పండి ఎవరిని నమ్మలొ ఎవరిని నమ్మకూడదొ …ఎలాతెలుస్తుంది ?

రోజు  శనివారం …
సమయం  ప్రొద్దున 8:00
ట్రింగ్ …ట్రింగ్ …ట్రింగ్ …
ఏ రోజు 11 గంటలకు గాని నిద్దుర లేవని హరిష్ గాడి నుండి పొద్దునె  8:00 గంటలకె ఫొను ..
నేను  : హలొ …
హరిష్ : మచా ఎన్నాడ పన్నరె …
నేను  : ఐ యాం స్లీపింగ్ మచా ..
హరిష్ : గెట్ అప్ అండ్ గెట్ రెడి ఫాస్ట్…
(పెళ్లి సంబందాల కొసం ఫొటొలు తియుంచు వెళ్లాలనుకు నా విషయం  అప్పుడు గాని గుర్తుకు రాలెదు నాకు)..
హరిష్ : మాచా వేగమా వాడ ఫస్ట్ షాపింగ్ పొలాము ఆపరొ పొటొ కు  పొలాము. (వాడి కి ఇప్పుడిప్పుడె పెళ్లి సంబందాలు మెదలు పెట్టారు, ఇంట్లొ వాళ్ల బాధలు భరించలెక . పొటొలు తియించుకుందాం అనుకున్నాము )
******************************
తిరిగ్గా 10:30 గంటలకు నేను ఫొరం వెళ్లాను.. అప్పటికే హరిష్ గాడు నాకొసం ఫొరం దగ్గర వున్నాడు ..
ఇద్దరం కలసి కొత్త బట్టలు  కొనె సరికి మద్యాహ్నం 1:00 అయింది …
ఇంక బొజనం చేసి పొటొ  కు పొదాం అన్నాను …ఒక్కసారిగా కెవ్వు మన్న కేక వినపడింది ..ఎవరబ్బ అని చూస్తె అలా అరిచింది వాడె…ఎమైంది అని అడిగా వాడు కోపంగా నికెమైన మతి పొయిందా ఫస్ట్ పొటొ కు పొదాం ఆ తరువాతే బొజనం  అన్నాడు…ఎందుకు అలా ముందు బొజనం అని నేను పట్టు పట్టాను …అప్పుడు చెప్పడు వాడు … బొజనం చేస్తె పొట్ట ఎత్తుగా కనిపిస్తుందని …(నాది అదే సమస్య కాని వాని అంత పెద్ద పొట్ట కాదు నాది) .. నువ్వు చెప్పింది నిజమె మచా అని చెప్పి ఎయిర్ పొర్ట్ రొడ్డు లొ వున్న మా ఇంటికి వెళ్లి నీటుగా మెఖం కడుక్కొని బయలుదెరాము .. అప్పుడె కొత్తగ కొన్న బట్టలకు ఇస్త్రి చెసి మరి ఒక ప్రముఖ పొటొ స్టూడియొ కు వెళ్లాము ..
*************************************
రెషప్షనిస్టి : ఎమి కావలి సార్
నేను  :  పొటొ లు తిసుకొవాలండి
రెషప్షనిస్టి : ఎందుకు ?
నేను  : (సిగ్గుపడుతు ) మారెజ్ ప్రపొసల్స్ కు
రెషప్షనిస్టి :  మాదగ్గర ఒక పాకెజ్ వుంది సార్ 700 రూపాయలు 6 స్టిల్స్ తీస్తాము …
నేను  : అలాగె మా ఇద్దరికి పొటొ కావలి ….
రెషప్షనిస్టి : అలాగె …మీకు ఇద్దరికి ఇండివిజువల్ గా కావలన  లేక టుగెదర్ గా కావలన   ?
కెవ్వుమన్న రెండు కేకలు … ఏ సారి హరిష్ గాడి తొ పాటు నేను కూడా అరిచాను
ఇద్దరికి ఇండివిజువల్ కావలని చెప్పి పొటొ తియుంచుకొని ఇంటికి వెళ్లాము
***********************************
రోజు  సొమవారం
సమయం మద్యాహ్నం 2:00
రెషప్షనిస్టి  ఇచ్చిన షాక్ నుండి అప్పుడప్పుదె కొంచం తెరుకొని వెళ్లి నా పొటొలు తెచ్చను.పొటొలు బాగానే వున్నయి అనుకుంటు పక్క సీటు లొ వున్న కిషొర్  కు చూపించాను  వాడు పొటొలు చాల బాగున్నాయి రా ఎవరివి అన్నాడు….
అప్పుడు నా మనసు మిక్సి లొ వెసిన మినపప్పు  లా బాధగా  మూలిగింది…
వాడు అన్న మాటలతొ ఇంక ఆ పొటొ లు నాకు నచ్చలే వాటిని పక్కన పడేసి మరో శనివారం కోసం ఎదురు చుస్తున్నాను …..

మాకొద్దు , ఈ నవయుగం మాకొద్దు
ఈ నవయుగం లో బ్రతుకుబాట సాగించలేవు మా ప్రాణాలు,
బాంబుల విస్పొటనాలు , భయం గుప్పిట్లో ప్రజల ప్రాణాలు,
మరఫిరంగుల వాతబడిన ప్రజల ప్రాణాలు,
నిరంతరం కాలూష్యాలతొ సతమతమయ్యే సామాన్య మానవులు ,
అందుకే మాకొద్దు ఈ నవయుగం మాకొద్దు,
వాయుకాలూష్యం తో గాలి కూడ పీల్చలేని  పరిస్థితి మాది,
దినదినం గండాలతొ గడిచిపోయె బ్రతుకు మాది ,
భుభాగంలో మూడు వంతుల నీరుండి మంచి నీరు త్రాగలేని బ్రతుకు మాది,
వృక్షసంపద నశించి వర్షాలు లేక పంటలు పండని రాజ్యం మాది,
అనేక రోగాలతొ బ్రతుకు బారం మోయలేక రోజూ చస్తు బ్రతికే బ్రతుకు మాది
అందుకే ……….
మాకొద్దు ఈ నవయుగం మాకొద్దు.

ఆరోజు రెండు సంవత్సరాలుగా విడిపొయిన నా మిత్రున్ని కలుసుకోబోతున్నాను.
ఆరోజు అంతా నా మది నిండ పాత జ్ఞాపకాల నీడలె,
మేము విడిపోయె రోజు ఎంతగా క్షోభ  అనుభవించామో నాకు బాగ గుర్తు,
ఎంతో ఆనందముగా సంవత్సరాలనే నిముషాలుగ గడిపిన ఆ రోజులు నాకు బాగ గుర్తు,
విడిపోయెరోజు “మిత్రమా ,మనం విడిపోయెది మాత్రం మళ్ళీ  కలుసుకోవడనికే” అని నా మిత్రునితో అన్న మాటలు నాకు బాగ గుర్తు.
ఇంతలొ నా మిత్రున్ని కలుసుకున్నాను,
ఆ సమయం లొ ఎన్నొ విషాయలు మాట్లాడలనిఉన్న ఆ ఆనందం లొ ఒక్క మాట మాట్లాడలెక పోయాను , నా మిత్రునిలోను అదే పరిస్థితి.
ఇంక మేము విడిపొమని తెలిసి ఎంతో ఆనందిచాము…..
ఇంతలొ పక్షుల కిలకిలరావలతొ తెల్లవారింది …..
నా కల చెదిరింది , నాలో నిరాశ మిగిలింది
ఇదంతా కలె అయినా నా మిత్రున్ని కలుసుకున్నందుకు ఆనందము గానే వుంది .
కాని ఈ కల నిజమవుతుందన్న ఆశ మాత్రం నాలో దృఢంగా  వుంది .
నా మిత్ర్రున్ని  కలుసుకొనేవరకు ఇలా ఎన్నిరోజులో ఎన్ని కలలొ …..              
    

నువ్వంటే నాకు ఇష్టం,
నువ్వంటె ప్రతి ఒక్కరికి ఇష్టం…
నిన్ను కాదు అనేది ఎవరు ..
నిన్ను కాదు అన్నడంటే ఏమి తెలియని బాలుడో ,పిచ్చివాడో,  
లేక సర్వసంగ పరిత్యాగో అయ్యుంటాడు ..
నీవు ఎవరు ?. నిజం చెప్పు ..
నీవు “డబ్బు” కదూ ?

నేను ఇంటర్ చదివే రొజుల్లొ నాకు ఒక మిత్రుడు ఉండెవాడు. పేరు బసిరెడ్డి. దాదాపు 10 సంవత్సరాల క్రితం మేము విడిపొయము, అప్పట్లొ కాలేజీ చివరి రొజున అతనికి ఓ లేఖ వ్రాసాను అది మీ ముందు ఉంచుతున్నాను …..

జీవితం లో మరుపురాని మనిషి నేస్తం,
ఓ నేస్తం , మనం విడిపోకుడదు అను నిత్యం ..
ఇంతలొ ఈ హఠత్ పరిణామం
ఏ విడ్కోలు మన స్నేహం పై కన్నుకుట్టిన విధికి విలాసం.
మిత్రమా, ఈ రోజు మనం విపొబొతున్నాము
కాని విడిపొయెది మాత్రం మళ్ళీ కలుసుకోవడనికె,
మన ఈ రెండు సంవత్సరాల జీవనప్రయాణం ఎంతో మధురం ,
కాలెజీ ఎగ్గొటి సినిమ వెళ్ళిన రోజులు, క్రికెట్ ఆదిన రోజులు
ఎంత కాలమైన నా హౄదయం లో మౌనముద్రవోలె జీవం పోసి వుంచుతాను
మిత్రమా , మనం కలసి ఉన్నప్పుడు అనిపించలేదు విడిపొయెటప్పటి బాధ ఏమిటో ,
మనం విడిపొతున్నందుకు నాలొని బాధను , భావాలను ఎలా చెప్పలో తెలియడం లేదు …..
నేస్తం, ఒకటి మాత్రం గుర్తించు ఇది కవిత కాదు
అశ్రుపురిత హౄదయంతో ,వేదనా భరిత మనస్సు తో
చెబుతున్న,కాదు నేస్తం కాదు …..
చెప్పలేక వ్రాస్తున్న మాటలు ఇవి ..
మనం మరలా కలసి ప్రయాణించే జీవనకాలం ఎప్పుడు నేస్తం …
ఆ రోజు  కోసం   ఎదురు చూస్తూ ఉంటాను
ఇట్లు నీ నేస్తం శివం……            

ఇక ప్రాజెక్ట్ కొసం వేట మెదలు అయ్యింది….

కొన్ని కంపనీ లు ప్రాజెక్ట్ ఇస్తాము అన్నారు డబ్బు కడితె … నా దగ్గర అంత డబ్బు లెదాయె …
డబ్బు అడక్కుండ ప్రాజెక్ట్ ఇచ్చే కంపనీ దొరక్కపొతుందా అని పట్టు వదలని విక్రమార్కుని ల ప్రయత్నిస్తూనే ఉన్నాను
 
అలా రోజు మాదిరిగ ఓ రోజు ఒక చిన్న కంపని కి వెళ్లి ( పేరు గుర్తు లేదు) వచ్చి రాని ఇంగ్లిష్ లొ (నాకు ఇంగ్లిష్ అంటె చచ్చెంత  భయం )  రెషెప్సనిస్ట్ ని ప్రాజెక్ట్ అడిగను. ఆమె నన్ను ఆ కంపనీ మేనేజర్ దగ్గరకు పంపింది . మనసులొ నాకు ప్రాజెక్ట్ దొరికిపొయినంత ఆనందం కలిగింది . ఎందుకంటె అన్ని కంపనిలు రెసుమి తీసుకొని తరువాత కాల్ చెస్తాము  అని చెప్పెవారు , ఇక్కడేమొ డైరెక్ట్ గా మేనేజర్ దగ్గరకు పొమ్మనుటున్నరు చూస్తె చాల రెక్వరెమెంట్ ఉన్నట్టుంది.

మేనేజర్ దగ్గరకు వెళ్ళను, ఆయనకు నాకు మధ్య సంభాశన ఇలా జరిగింది ..

మేనేజర్ : what is your name?

నేను     :shankar reddy sir i am studing mca final semistar ..looking for project.. ( ఈ నాలుగు ముక్కలు ఇంగ్లిష్ లొ బట్టీ పట్టి వెళ్ళను )
మేనేజర్ : Well mr.reDDy here we have just started our branch. we do development in our main branch,it is not here ..here we dont have any projects also .  
నేను     : No problem sir, give main branch address, i go there  అన్న వచ్హి రని ఇంగ్లిషులొ
మేనేజర్ : Great ..For project work if you want to go that far ..i will give the address అని ఒక పెపరు లొ వ్రాసి ఇచ్చారు.

అక్కడ నుండి గర్వంగా బయటకు వచ్చాను.

వెంటనె హైదరాబాదు లో డబ్బు కట్టి ప్రాజెక్ట్ వర్క్ చేస్తున్న సత్యం గానికి, రుపెష్ గానికి నాకు ప్రాజెక్ట్ అల్మొస్ట్ వచ్చినట్లె  అని ఫొన్ చేసి చెప్పా గర్వంగా . అలాగే ఏ ప్రాజెక్ట్  లేని  శెషు గానికి తులసి గానికి ఫొన్ చేసి వాళ్ళ కు కూడ ప్రాజెక్ట్ నేను ఇప్పిస్తానని హామి ఇచ్చాను.  ఇంక తులసి గాడు  ఐతే రాత్రికే బస్ ఎక్కెస్తానన్నాడు . ఆ రొజుకు వాన్ని రాకుండ ఆపెసరికి నా తల ప్రణాం తొకకు వచ్చింది

ఆప్పుడె కొత్త అడ్రస్ తీసుకొని ఆ కంపని దగ్గరకు వెళ్ళాలని అడ్రస్ ఇద్దరు ముగ్గురు దారిన పొయె వాళ్ళని అడిగాను , తెలిదు  అని కొందరు , మరి కొందరు నా వైపు కొపంగ చూస్తు వెళ్ళారు , నాకైతె ఏమి అర్థం కాలె ….

రూంలొ ఫ్రెండ్స్ ని అడిగి తరువాతి రొజు పొదాం లే అనుకుని …  రూంకి స్వీట్స్ తీసుకొని వెళ్ళాను

రూంలొ అందరికి అల్మొస్ట్ ప్రాజెక్ట్ వచ్చినట్లె అని  చెప్పి స్వీట్స్ ఇచ్చాను, వాల్లంత ప్రాజెక్ట్ ఎక్కడ అని అడిగారు , ఇక్కడే బెంగళరు లొ కాని అడ్రస్ నాకు తెలిదు,  ఎవరిని అడిగిన విచిత్రంగా చుస్తున్నారు  మిరైన  ఎక్కడొ చెప్పండంటు వాళ్ళకు అడ్రస్ చుపించాను . వాళ్ళు ఆ అడ్రస్ చూసి ఒకటే నవ్వు …నాకైతె ఏమి అర్థం కాలేదు

  తరువాత వాళ్ళు నవ్వు ఆపి చెప్పెంత వరకు తెలిదు  అడ్రస్  లొ వున్నది “నొయ్ డ” అని అది బెంగళరు లొ లేదని , డిల్లి దగ్గర వుందని ..(నిజంగ నేను “నొయ్ డ” పేరు ని అంత వరకు విని ఎరుగను ) అప్పుడు చూడలి కొద్ది రొజులపటు నా అవస్థ ఓ వైపు  శెషు,తులసి దగ్గిర నుండి   ఫొన్ ల మిద ఫొన్ లు రూంలొ వాళ్ళు నన్ను ఆటపట్టించటము …..

(ఇప్పటికి నా ఫ్రెండ్స్ ఏ విషయము గుర్తు చెస్తూ నన్ను ఆటపట్టిస్తుంటారు …..) 
    

అందరికి నమస్కారం, నా అనుభవాలను కొన్నిటిని మీ ముందు ఉంచాలని నా ప్రయత్నము . ఇది నా తొలి ప్రయత్నము … తప్పులు వుంటె తెలియచెయగలరు … అని ఆశిస్తు …. *******************************************************************

ఇది నాలుగు సంవత్సరాల క్రిందటి మాట…..

నేను యం.సి.ఎ కోర్సు పూర్తి చేసి ఉద్యొగం కోసం నేను బెంగుళురు వచ్చాను. నా మిత్రులు అంతా హైదరాబాదు కు వెళ్ళారు.నాకు వరసకు మామయ్యా అయ్యే ఆయన ఇక్కడ బెంగుళురు లొ ఉండటము తొ నెను బెంగుళురు వచ్చాను.

మ మామయ్యా ఫ్రెండ్స్ కూడా సాఫ్ట్ వేర్ జాబ్స్ కు ట్రై చెస్తువుండటం  తో వాళ్ళ ఫ్రెండ్స్ రూములొ నన్ను వదిళారు.

మ మామయ్యా ఫ్రెండ్స్ , మ మామయ్యా  మాట కాదు అనలేక, ఇష్టము లేకపొయినా నన్ను అక్కడ వుండమన్నారు.రూము మాత్రం చాల చిన్నది రాత్రి ఒక వైపు కు పడుకొంటె రెండవైపు కు తిరిగె అవకాశము లెదు. మా మామయ్యా ఫ్రెండ్స్ ఎవరు నాకు తెలెయదు ఆయె. వాళ్ళ కు నేను కొత్త, భోజనం కోసము మాత్రం నన్ను పిలెచే వారు అలా రెండు రోజులు జైలు లొ  లాగ గడచిపొయింది…

మూడవ రోజు  ఇంక లాభాం  లేదు నేను ఎలాగొల వాళ్ళ తొ కలసిపొవలని అనుకున్న. కాని ఎలా… అని ఆలొచిస్తున్న నాకు ఒక ఐడియ  వచ్చింది. నాకు తెలిసిన కుల్లు జొకులను చె ప్పి వారితొ మెల్లిగ పరిచయము పెంచుకోవలని అనుకున్నాను …

ఒక  అతను ఒంటరిగా ఉండెది చూసి ..వెళ్ళి అన్న నిన్ను  ఒక ప్రశ్న అడగన అన్నాను , ఆయన నా వైపు ఎగ దిగ ఒక చుపు చూసి ..అఇష్టంగానే సరె చెప్పు అన్నాడు. ఇక నేను మొదలెట్టా
  
        ఒక ఏనుగు , చీమ రెండు బైక్ లో వెళుతున్నవి చీమ బైక్ ను నడుపుతూ వుంది, ఇంతలొ బైక్ వెళ్ళి ఒక కొండకు ఢీ కొట్టింది. ఏనుగు తలకు బాగ దెబ్బలు తగిలాయి …కాని ముందు కూర్చొన్న చీమ తలకు ఏటువంటి గాయము తగలలెదు ఎందుకు ? అని అడిగాను

   అతను కొద్దిసేపు ఆలోచించి చీమ బరువు తక్కువా … కాబట్టి ద్రవ్యరాసి తక్కువ , ద్రవ్యరాసి తక్కువగా వున్న వస్తువు దేనికైన ఢీ కొంటే తక్కువ బలము ప్రయొగించబడును (ఇంకా ఎదొదో చెప్పడు నాకు గుర్తు లేదు) అని చెప్పి ఇది కరెక్టా అని అడిగాడు తన భౌతిక శాస్రా పరిజ్ఙానికి మురిసిపోతు…… నేను కాదు చీమ హెల్మెట్ పెట్టుకునందు వల్ల చీమ తలకు దెబ్బ తగలలెదు అని చెప్పాను …
 
     నాదెగ్గర జొకులు వద్దు ? అని …నా వైపు కొపంగా చూసి వెల్లిపొయడు…
    
     కాని అప్పుడు అలా వెళ్ళినా  ఆరోజు రాత్రి జరిగిన విషము అందరికి చెప్పి నవ్వుకున్నాడు అప్పటి నుండి రూములొ అందరూ అతన్ని ప్రొఫెసర్ అని అట పట్టించటము జరెగేది ….

     ఆ తరువాతా రూములొ అందరు నాకు మంచి ఫ్రెండ్స్ అయ్యారు.

     ఇలా బెంగుళూలొ నా ప్రస్తానము మొదలు అయ్యింది …